Hua-Hin
5 april 2015
Hee luitjes,
Hoe is jullie paas weekend? Als mem mij geen uitnodiging had gestuurd in onze familie groepsapp op whatsapp over 'wie er allemaal gezellig komen brunchen om 11.00 uur', dan was pasen mij geheel ontgaan. Wat echter wel grappig is, is dat ik ongeveer 11 uurtjes vliegen vanaf Amsterdam woon, en mijn zus in Londen woont. Maar goed bedoelt hoor memmie! Haha. Ik hoop dat mem er van genoten heeft met alle mannen thuis en misschien Annemarije.
Dit een na laatste weekend ben ik samen met Daisy, Inge, Femke, Aniek en nog wat andere meiden naar Hua-Hin gereisd. Dit ligt ongveer 4 uurtjes reizen (inclusief de file's) vanaf Bangkok. Hier hebben genoten van het strand! Uiteraard... want ik moet nog snel wat bruiner worden. We sliepen in een hotel met een Nederlands eigenaar en Nederlands personeel. En, een Nederlandse menu kaart!! Oahhh, genieten! Van bitterballen, naar frikadel en van appeltaart naar stampotten en gehaktballen. Daar hebben we dus lekker van genomen!
De eigenaar van het hotel had 10 kilometer verder op een privé strand met bedjes waar we op konden liggen. Prima, want het strand waar we de eerste dag waren, is een werkelijk paarden paradijs. Of, in iedergeval voor de toeristen die willen rijden. Voor de paarden weet ik het niet zo zeker, maar ze zagen er wel verzorgd uit! Moet natuurlijk ook. Maar om lekker te genieten en je ogen te sluiten was daar lastig. Je hoorde de hoeven op het zand kletteren, en de keutels her en der neervallen. Tsjah, een paard moet ook zijn behoeften doen. Maar die werden wel gelijk opgeruimd. Uiteraard. Bedenk me nu dat we het strand beter een natuurlijke paardenbak kunnen noemen. Misschien was dat het ook wel. Met wat domme toeristen die het als strand zagen en niks vermoedend in hun kleurijke sjarong en huidjes als kreeften hun badlaken neer legden. Ja, het is maar net hoe je het bekijkt.
Ook klonk 'privé' strand en dus rustig als muziek in de oren. Hoewel dit weekend een studie weekend zou zijn op het strand (ja, heel logisch en naïef als we zijn dachten we dat dit ook echt ging lukken), zijn Daisy, Inge en ik de nacht nog op stap geweest met de zoon van de eigenaar, en tevens de baas van het privé strandje plus Joost. En dit was zooo gezellig! Want de Thaise spreken hier Engels! En als je dan met ze spreekt, willen ze je gelijk trakteren op drankjes. Die slaan we natuurlijk niet af. Ik heb nog gedacht, shit, straks hebben ze er iets in gestopt. Drugs. Maar dan volgde mijn tweede gedachte al heel snel: als we gaaaan, dan gaan we met zijn allen! Verder ben ik wel verantwoordelijk bezig hoor...:) Ook heb ik deze avond gesproken met, volgens de locals, de mooiste vrouw van Hua-Hin. Tijdens het handje schudden vond ik haar hand al wat gek aanvoelen. Maar, leuk, gezellig. Later hoorde ik dat zij dus gewoon een hij was. Ik vroeg me altijd al af waar al die lady boys altijd zijn, maar ik zie dat dus gewoon niet. Terwijl ze werkelijk overal zijn en zelfs als normaal worden ervaren. Want, het gaat er hier niet om hoe je er uit ziet, als je jezelf maar bent en hoe je innerlijk is. Mooi.
Maar goed, tweede dag dus naar het prive strand toe gebracht! Bakkend, bradend, soms wat bewegend (want je kon ook volleyballen en tennisen. Hebben we uiteraard even gedaan, want dan wordt je sneller bruin), zijn we de dag door gekomen. Je kon ook leren kite surfen daar en dat leek me zooo gaaf! Helaas is dat een drie dagen cursus en zo lang waren we er niet. Maar voor de volgende keer wil ik daar best drie dagen voor opzij zetten!
Toen het donkerder werd en alle surfers het zand weer opzochten, is een deel van onze groep terug gegaan naar het hotel. Daisy, Inge en ik zijn gebleven om van de zonsondergang te genieten. Ook zijn en we uitgenodigd voor de kleine barbecue die op het strand gegeven werd. Samen met wat locals en de surfers om iets speciaals te maken van de eclips die avond. Nou, dat was speciaal! Onder het genot van een biertje, een barbecue, bob marley muziek en het geluid van de golven plus later nog de volle maan. Lachen en kletsen op het strand en geen zorgen voor later. Voel je het gevoel? Doe mij alsjeblieft dit leven! Iedere avond. Misschien pak ik gewoon mijn spullen en open ik mijn eigen strand tent op een mooie plaats. Hele dagen werken voor een schijt loon, maar hee! Zie wat je er voor terug krijgt! Ik hou er van.
Maar goed, snel terug naar de realiteit en dat is dat ik vanaf vandaag nog maar 6 dagen in Thailand ben. En god, wat ga ik het hier missen. Het lekkere sabai sabai cultuurtje (rustig aan, alles komt goed), de stranden, het warme tempratuurtje waar ik eindelijk aan gewend ben en alle leuke mensen hier om me heen! Maar ook vooral het reizen en zien wat er op mijn pad komt. Dat vooral!
Mensen die al eerder op grand tour zijn geweest vertelden allemaal al, je maakt van alles mee, gaat anders naar het leven kijken, en komt anders terug. Pfff. Wat een onzin hè. En zo overdreven. En alsof je zo'n ervaring nodig hebt in je leven. Dat was tenminste altijd mijn reactie. Maar ik weet nu dat dit een reactie was om maar niet toe te hoeven geven dat het eigenlijk best eng is. Zo ver weg en maar zien hoe alles komt. Vreemd land, vreemde cultuur. Ik weet nu ook dat de mensen die mij de grand tour uit ervaring adviseerden, helemaal gelijk hebben. Ik begrijp ze nu. Want ik kom anders terug. In iedergeval met een andere kijk op het leven en dat ik veel meer aankan en kan genieten dan ik in de eerste instantie gedacht had! Kom maar op met alle uitdagingen die me nog te wachten staan! Al zal het in het begin niet altijd leuk en makkelijk zijn, alles komt goed en je groeit er uiteindelijk alleen maar van!
Dat gevoel wil ik meenemen terug naar Nederland. En naar alle landen plus culturen die ik verder nog mag ontdekken. Want deze reis is nog maar het begin. Noorwegen wordt het volgende met mijn knappe vent aankomende zomer, en daarna hoop ik weer terug te kunnen reizen naar Azie. Japan en China graag! Klink stoer hè? Is het eigenlijk ook. En het mooie is, ik weet, dat het gewoon mogelijk is.
Deze aankomende week is mijn laatste week. Nog wat tentamens maken, en een eind presentatie geven en dan is het klaar. Dan stap ik zondag om 12.05 op het vliegtuig van KLM. En is het avontuur voorbij en mag ik alles met jullie delen! :)
See yaaa!
Hoe is jullie paas weekend? Als mem mij geen uitnodiging had gestuurd in onze familie groepsapp op whatsapp over 'wie er allemaal gezellig komen brunchen om 11.00 uur', dan was pasen mij geheel ontgaan. Wat echter wel grappig is, is dat ik ongeveer 11 uurtjes vliegen vanaf Amsterdam woon, en mijn zus in Londen woont. Maar goed bedoelt hoor memmie! Haha. Ik hoop dat mem er van genoten heeft met alle mannen thuis en misschien Annemarije.
Dit een na laatste weekend ben ik samen met Daisy, Inge, Femke, Aniek en nog wat andere meiden naar Hua-Hin gereisd. Dit ligt ongveer 4 uurtjes reizen (inclusief de file's) vanaf Bangkok. Hier hebben genoten van het strand! Uiteraard... want ik moet nog snel wat bruiner worden. We sliepen in een hotel met een Nederlands eigenaar en Nederlands personeel. En, een Nederlandse menu kaart!! Oahhh, genieten! Van bitterballen, naar frikadel en van appeltaart naar stampotten en gehaktballen. Daar hebben we dus lekker van genomen!
De eigenaar van het hotel had 10 kilometer verder op een privé strand met bedjes waar we op konden liggen. Prima, want het strand waar we de eerste dag waren, is een werkelijk paarden paradijs. Of, in iedergeval voor de toeristen die willen rijden. Voor de paarden weet ik het niet zo zeker, maar ze zagen er wel verzorgd uit! Moet natuurlijk ook. Maar om lekker te genieten en je ogen te sluiten was daar lastig. Je hoorde de hoeven op het zand kletteren, en de keutels her en der neervallen. Tsjah, een paard moet ook zijn behoeften doen. Maar die werden wel gelijk opgeruimd. Uiteraard. Bedenk me nu dat we het strand beter een natuurlijke paardenbak kunnen noemen. Misschien was dat het ook wel. Met wat domme toeristen die het als strand zagen en niks vermoedend in hun kleurijke sjarong en huidjes als kreeften hun badlaken neer legden. Ja, het is maar net hoe je het bekijkt.
Ook klonk 'privé' strand en dus rustig als muziek in de oren. Hoewel dit weekend een studie weekend zou zijn op het strand (ja, heel logisch en naïef als we zijn dachten we dat dit ook echt ging lukken), zijn Daisy, Inge en ik de nacht nog op stap geweest met de zoon van de eigenaar, en tevens de baas van het privé strandje plus Joost. En dit was zooo gezellig! Want de Thaise spreken hier Engels! En als je dan met ze spreekt, willen ze je gelijk trakteren op drankjes. Die slaan we natuurlijk niet af. Ik heb nog gedacht, shit, straks hebben ze er iets in gestopt. Drugs. Maar dan volgde mijn tweede gedachte al heel snel: als we gaaaan, dan gaan we met zijn allen! Verder ben ik wel verantwoordelijk bezig hoor...:) Ook heb ik deze avond gesproken met, volgens de locals, de mooiste vrouw van Hua-Hin. Tijdens het handje schudden vond ik haar hand al wat gek aanvoelen. Maar, leuk, gezellig. Later hoorde ik dat zij dus gewoon een hij was. Ik vroeg me altijd al af waar al die lady boys altijd zijn, maar ik zie dat dus gewoon niet. Terwijl ze werkelijk overal zijn en zelfs als normaal worden ervaren. Want, het gaat er hier niet om hoe je er uit ziet, als je jezelf maar bent en hoe je innerlijk is. Mooi.
Maar goed, tweede dag dus naar het prive strand toe gebracht! Bakkend, bradend, soms wat bewegend (want je kon ook volleyballen en tennisen. Hebben we uiteraard even gedaan, want dan wordt je sneller bruin), zijn we de dag door gekomen. Je kon ook leren kite surfen daar en dat leek me zooo gaaf! Helaas is dat een drie dagen cursus en zo lang waren we er niet. Maar voor de volgende keer wil ik daar best drie dagen voor opzij zetten!
Toen het donkerder werd en alle surfers het zand weer opzochten, is een deel van onze groep terug gegaan naar het hotel. Daisy, Inge en ik zijn gebleven om van de zonsondergang te genieten. Ook zijn en we uitgenodigd voor de kleine barbecue die op het strand gegeven werd. Samen met wat locals en de surfers om iets speciaals te maken van de eclips die avond. Nou, dat was speciaal! Onder het genot van een biertje, een barbecue, bob marley muziek en het geluid van de golven plus later nog de volle maan. Lachen en kletsen op het strand en geen zorgen voor later. Voel je het gevoel? Doe mij alsjeblieft dit leven! Iedere avond. Misschien pak ik gewoon mijn spullen en open ik mijn eigen strand tent op een mooie plaats. Hele dagen werken voor een schijt loon, maar hee! Zie wat je er voor terug krijgt! Ik hou er van.
Maar goed, snel terug naar de realiteit en dat is dat ik vanaf vandaag nog maar 6 dagen in Thailand ben. En god, wat ga ik het hier missen. Het lekkere sabai sabai cultuurtje (rustig aan, alles komt goed), de stranden, het warme tempratuurtje waar ik eindelijk aan gewend ben en alle leuke mensen hier om me heen! Maar ook vooral het reizen en zien wat er op mijn pad komt. Dat vooral!
Mensen die al eerder op grand tour zijn geweest vertelden allemaal al, je maakt van alles mee, gaat anders naar het leven kijken, en komt anders terug. Pfff. Wat een onzin hè. En zo overdreven. En alsof je zo'n ervaring nodig hebt in je leven. Dat was tenminste altijd mijn reactie. Maar ik weet nu dat dit een reactie was om maar niet toe te hoeven geven dat het eigenlijk best eng is. Zo ver weg en maar zien hoe alles komt. Vreemd land, vreemde cultuur. Ik weet nu ook dat de mensen die mij de grand tour uit ervaring adviseerden, helemaal gelijk hebben. Ik begrijp ze nu. Want ik kom anders terug. In iedergeval met een andere kijk op het leven en dat ik veel meer aankan en kan genieten dan ik in de eerste instantie gedacht had! Kom maar op met alle uitdagingen die me nog te wachten staan! Al zal het in het begin niet altijd leuk en makkelijk zijn, alles komt goed en je groeit er uiteindelijk alleen maar van!
Dat gevoel wil ik meenemen terug naar Nederland. En naar alle landen plus culturen die ik verder nog mag ontdekken. Want deze reis is nog maar het begin. Noorwegen wordt het volgende met mijn knappe vent aankomende zomer, en daarna hoop ik weer terug te kunnen reizen naar Azie. Japan en China graag! Klink stoer hè? Is het eigenlijk ook. En het mooie is, ik weet, dat het gewoon mogelijk is.
Deze aankomende week is mijn laatste week. Nog wat tentamens maken, en een eind presentatie geven en dan is het klaar. Dan stap ik zondag om 12.05 op het vliegtuig van KLM. En is het avontuur voorbij en mag ik alles met jullie delen! :)
See yaaa!
Xxxx
Gr Janneke.